خوشبختی را نمیتوان وام گرفت .... خوشبختی را نمیتوان برای لحظه ای نیز به عاریت خواست ... خوشبختی را نمیتوان خرید؛ نمیتوان دزدید؛ نمیتوان تکدی کرد ... بر سر سفره ی دیگران ؛ همچو یک مهمان ناخوانده؛ حریصانه و شکم پرورانه نمیتوان نشست و لقمه ای نمیتوان برداشت که گلوگیر نباشد و گرسنگی را مضاعف نکند. پرنده سعادت دیگران را نمیتوان به دام انداخت؛ به خانه خویش آورد و در قفسی محبوس کرد، به امید باطلی؛ به امید خامی ... خوشبختی تنها چیزیست در جهان که فقط با دستهای طاهر کسی که به راستی خواهان آن است؛ و از پی اندیشیدنی طاهرانه ساخته میشود.