افق تاریک
دنیا تنگ
نومیدی توانفرساست
. می داننم
ولیکن ره سپردن در سیاهی
رو به سوی روشنایی زیباست
می دانی؟
به شوق نور: در ظلمت قدم بردار
به این غم های جان آزار: دل مسپار
: که مرغان گلستان زاد
- که سرشارند از آواز آزادی -
. نمی دانند هرگز: لذت وذوق رهایی را
:ورعنایان تن در نور پرورده
.نمی دانند در پایان تاریکی: شکوه روشنایی را
No comments:
Post a Comment